"Kakain ng Tinapay"

"Dahil hindi mo alam kung bakit ako nagkakaganito. Wala kang alam. Mamamatay ka nang hindi mo nalalaman," sabi ni Nena sa babaeng nasa salamin.
"Paano ko malalaman at maiintindihan ang pinagdadaanan mo kung hindi mo sasabihin sa akin?", sabi ng babae sa loob ng salamin.
"Hindi ko sasabihin sayo dahil hindi ka naman nakikinig tuwing nagsasalita ako. Masasayang lang ang boses ko. Nagpapanggap ka na nakikinig ka, pero alam kong hindi mo iniintindi ang mga sinasabi ko. Iinom ka ng gatas, tapos ay kakain ng tinapay, matutulog, gigising at mabubuhay sa mundo ng mga patay, sa mundo ng kasinungalingan at kagaguhan, sa mundo ng mga ugat na hindi nagkaroon ng dugong dadaloy kahit kailan...gagawin mong lahat ang mga ito sa araw araw na ginawa, ginagawa at gagawin ng Diyos na Lumikha, Lumilikha at Lilikha, ngunit hindi mo magagawang makinig sa kahit isang salita man lamang na lalabas, lumabas, at lumalabas sa bibig ko," sabi ni Nena.
"Ano?", sabi ng babae sa salamin.
- posted by Marcus Aurelius @ 6:28 AM